Ik ben verliefd!

Gehaast loop ik naar huis nadat ik de kinderen naar school heb gebracht. Ik heb er zin in om weer naar mijn nieuwe liefde te gaan. Normaal heb ik een hekel aan regen en kou. Nu houdt niets me tegen. Van deze nieuwe liefde krijg ik blosjes op mijn wangen en nieuwe energie. Ik voel de wind door mijn haren, ik loop in de wolken. Ik wordt hier blij van en minder prikkelbaar. Zelfs de kinderen en Marc worden hier uit eindelijk beter van. Ja, daar heb ik jullie aandacht! Marc vindt het echt prima dat ik een nieuwe liefde heb. We delen hem zelfs samen. We zijn allebei hopeloos verliefd geworden op hardlopen. 

Zelf was ik de laatste van wie ik het verwacht had. Hardlopers zijn namelijk doodlopers. Ik was liever lui dan moe.  Maar in het kader van dingen gaan doen waar je energie van krijgt, ben ik toch voorzichtig begonnen. Ik was zowieso na mijn burn-out al actiever gaan sporten. Doordoor merkte ik dat sporten me  goed deed. Het is een goede manier om je hoofd leeg te maken na een zware dag op het werk. Even niks aan je hoofd, alleen maar knallen. Super veel energie krijg ik daarvan.

Maar waarom dan ook nog gaan hardlopen zul je denken. Ten eerste gewoon omdat het kan. Iedereen kan het. Lopen leerden we al als klein kind, dus niets zo eenvoudig als de ene voet voor de andere zetten en gewoon gaan. Niet afhankelijk van de lestijden op de sportschool of van anderen. Lopen kan heel goed alleen. Ik kan dus gaan wanneer ik maar wil. Het kost een stuk minder tijd dan naar de sportschool gaan. Hierdoor blijft er nog tijd over voor alle andere dingen die gedaan moeten worden. Ik kan gaan hardlopen meteen nadat ik de kinderen naar school heb gebracht of ’s avonds vanuit mijn werk voordat ik de kinderen ophaal. Ook ga ik op zaterdagochtenden hardlopen, wanneer ik toch Renske al vroeg af moet zetten op het turnen. Heel goed te combineren dus met mijn drukke bestaan als werkende moeder. 

Daarnaast kan het overal. Meestal vertrek ik vanuit huis en maak een rondje door de stad. Ik geniet van een stad die ontwaakt ’s ochtends. Ook op andere momenten is het prima lopen in de stad. Langs de singels en het Chassé park of dwars door Het Valkenberg. Er is altijd genoeg te zien onderweg. Op zaterdagochtend kies ik voor het bos. Heerlijk lopen zo door de natuur. Je bent daar alleen maar met jezelf bezig. Alleen maar aan het lopen. Verder hoef je helemaal niks. Als dat niet mindful is dan weet ik het niet meer.  Op vakantie geeft het hardlopen me de gelegenheid iets van de omgeving te zien. Al waren de heuvelachtige weggetjes in de Ardèche wel even wennen. 

  Inmiddels loop ik 5 km. Ruim een half uur aan een stuk hardlopen. Ik had dat nooit gedacht toen ik hieraan begon. Super trots ben ik dan ook op mezelf dat ik dit bereikt heb. Of dat nog meer wordt of niet maakt me niet zoveel uit. Ik loop voornamelijk voor mezelf en met mezelf. Het fijne van hardlopen voor mij is dat ik niks hoef te bewijzen. Het is geen vorm van presteren voor mij omdat ik het puur voor mijn eigen plezier doe. Geen druk van buitenaf dus, alleen lopen…..